کد مطلب: 19885
پنجشنبه ۷ شهريور ۱۳۹۲ ساعت ۱۷:۰۱
جبهه‌های غرب، از پاوه تا ابوذر
اردوهای راهیان نور از وقتی تشکیل شد و به اصطلاح پا گرفت، همراه خود بسیاری از میراث گرانبهای ۸ سال دفاع مقدس را به دوش کشید. در هر منطقه، یادمانی به یاد حماسههای رزمندگان اسلام برپا شد و تکه‌ای از پازل تاریخ جنگ را تشکیل داد.
اردوهای راهیان نور از وقتی تشکیل شد و به اصطلاح پا گرفت، همراه خود بسیاری از میراث گرانبهای ۸ سال دفاع مقدس را به دوش کشید و هرساله در ایام کاروان‌های زیارتی راهیان نور یاد آنها را زنده کرد. در هر منطقه، یادمانی به یاد حماسههای رزمندگان اسلام برپا شد و تکه‌ای از پازل تاریخ جنگ را تشکیل داد.
در واقع مناطق عملیاتی یا یادمانی جنگ تحمیلی به نقاطی اطلاق می‌شود که در آن چندین عملیات مهم انجام شده و به طبع آن رشادت‌های بسیاری در آن مکان صورت پذیرفته است. این مناطق به طور کلی به سه محور تقسیم شده است که عبارتند از:
مناطق عملیاتی شمالغرب کشور شامل: سنندج، دالانی، دزلی، مریوان، بانه، سردشت، پیرانشهرو...
مناطق عملیاتی غرب کشور شامل: پاوه، ارتفاعات بازی دراز، سومار، تنگه مرصاد، قصرشیرین، پادگان ابوذر، قوچ سلطان، بانه.
مناطق عملیاتی جنوب کشور شامل: شلمچه، طلائیه، فکه، پادگان دوکوهه، فتح المبین، اروندکنار، هویزه، مسجد جامع خرمشهر، چزابه، دهلاویه.
شهریور ماه، فصل راهیان نور غرب و شمالغرب کشور است. و زائران کاروان‌های راهیان نور حماسههای این مناطق را مرور می‌کنند. به بهانه فصل خوشایند این عاشقی در غرب کشور معرفی یادمان‌های مربوط به آن خالی از لطف نیست. یادمان‌های جنگ تحمیلی در غرب کشور به شرح زیر است:
پاوه :شهر پاوه مدتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به پایگاه گروه‌های ضد انقلاب تبدیل و ناامن شد. تلاش شجاعانه شهید دکتر مصطفی چمران و اندک همرزمان او برای پاک‌سازی پاوه در مرداد ۵۸، در تاریخ حماسههای انقلاب اسلامی به یادگار خواهد ماند. این شهر در طول جنگ یکی از عقبه‌های نیروهای خودی بود و بارها هدف حمله گروهک های ضد انقلاب و هواپیماهای ارتش عراق قرار گرفت. در محاصره شهر پاوه به وسیله نیروهای ضد انقلاب در سال ۵۸، تعدادی از پاسداران بومی و غیر بومی در بیمارستان پاوه بستری شدند که نیروی ضد انقلاب، پاسداران مجروح را از بیمارستان خارج و در محوطه بیمارستان، تیرباران کردند. شهدای بومی در قبرستان‌های محلی دفن شدند و ۹ پاسدار غیر بومی در این گلزار به خاک سپرده شدند.
ارتفاعات بازی دراز :ارتفاعات بازی دراز یکی از ارتفاعات مهم و استراتژیک منطقه می‌باشد که بر شهرهای سرپل ذهاب، قصر شیرین و نفت‌شهر در داخل خاک ایران و شهرهای نفت‌خانه و خانقین در داخل خاک عراق دید و تسلط خوبی دارد. در روزهای اول هجوم عراق سردار شهید محمد بروجردی فرمانده سپاه منطقه ۷ برای حفظ این ارتفاع تعدادی از رزمندگان را روی آن مستقر کرد اما به دلیل نداشتن جاده تدارکاتی و امکانات و کمبود مهمات و غذا، این افراد بدون هماهنگی با فرمانده خود، بازی‌دراز را تخلیه کردند. ارتش عراق در ۱۵ مهرماه ۱۳۵۹ این ارتفاعات را بدون درگیری اشغال و سپس جاده‌ای به طول ۶ کیلومتر روی آن احداث و آسفالت کردند. برای آزادسازی بازی‌دراز عملیاتی در عاشورای ۱۳۵۹ اجرا شد که موفقیتی در پی نداشت. پس از آن طی دو ماه شناسایی، عملیات دیگری طراحی شد که با اجرای آن در ۲ اردیبهشت ماه ۱۳۶۰ بخش مهمی از ارتفاعات بازی‌دراز از جمله قله‌های ۱۰۰۰، ۱۰۵۰ و ۱۱۰۰ گچی آزاد شد.
قصر شیرین:اسم قصر شیرین بیشتر از هر چیز عشق را در ذهن آدم زنده می‌کند. قبل از شروع رسمی جنگ و آن موقع که عراق در فکر حمله کردن یا نکردن به ایران بود سر توپ‌هایشان را گرفتند سمت قصرشیرین و شروع کردند به کوبیدن شهر. یعنی قصرشیرین از خردادماه که مکانی برای آزمایش و طرح کاد ارتش عراق بود زیر توپ و موشک قرار داشت. هر روز گلوله‌ها و توپ‌ها به سمت شهر شلیک می‌شد و قسمتی از شهر را تخریب می‌کرد. تا اینکه آخر شهریورماه جنگ به صورت رسمی شروع شد. گرچه مقاومت مردم شهر و نیروهای نظامی با عقب نشینی مقطعی آنان همراه بود ولی بعثی‌ها با حمله از محورهای دیگر شهر را محاصره کردند. گروهی ۵نفره به صورت چریکی در حال دفاع از شهر بودند که پس از سقوط کامل شهر در چهارم مهرماه به سمت ارتفاعات بازی‌دراز رفته و حدود ۱۰۰ زن و کودک را از جهنمی که عراقی‌ها درست کرده بودند نجات دادند.
قصرشیرین ۲۱ماه در تصرف کامل عراقی‌ها بود که شکست‌های مکرر ارتش عراق در منطقه جنوبی، باعث عقب نشینی سراسری آنها شد. از آنجا که هرکسی دوست دارد در هر زمان و فرصتی ویژگی‌های برجسته‌اش را به رخ بکشد عراقی‌ها هم شرارت خود را در عقب نشینی به طور کامل نشان داده و تمام شهر به جز مسجد مهدیه را تخریب کردند. بعد از امضای قطعنامه و به منظور پشتیبانی از عملیات منافقین، عراق یک بار دیگر قصرشیرین را تصرف کرد، ولی باز هم با شکست نیروهایش مجبور به عقب نشینی شد.
پادگان ابوذر:پادگان ابوذر نزدیک‌ترین پادگان نظامی به مرز در این منطقه است که مقر یکی از یگان‌های نیروی زمینی ارتش بوده است. این پادگان که مرکز تجمع نیرو و پشتیبانی یگان‌های خودی بود، بارها هدف بمباران و موشک‌باران ارتش عراق قرار گرفت. بمباران رزمندگان مستقر در این پادگان در ۶ و ۱۸ اسفندماه ۱۳۶۳ که آماده اجرای عملیاتی در جنوب سومار بودند، برگ دیگری از تاریخ سراسر مظلومیت رزمندگان اسلام را ورق زد. این عملیات قرار بود همزمان با عملیات بدر در جنوب انجام شود که به دلایلی منتفی شد. در روزهای اول جنگ، شهید شیرودی و شهید وصال از تخلیه و سقوط این پادگان جلوگیری کردند. بیمارستان این پادگان، شاهد حوادث متعدد و بسیار زیادی بوده است.
