محمد رضا مرادی: در سایت تابناک* خواندم یک شیئ عجیب گرد – شبیه بشقاب - کف دریای بالتیک پیدا شده که قطر آن ۶۰ متراست و باز بحث اشیای پرنده ی ناشناخت -یوفو- داغ شده. گفته میشود دانشمندان در بررسی آن شیئ به چیز های عجیبی پی بردند و درحال بررسی هستند که چه کسانی آن را ساختند و چگونه و به چه منظوری؟
ufo یوفو بشقاب پرنده
نکته ی عجیبی که با خواندن این خبر به ذهن این حقیر میرسد این است که:
چطور وقتی یک شیئ ظاهرا تکنولوژیک ناشناخته پیدا میشه زود همه ی دانشمندان با تعجب و حیرت دنبال اینن که ببینن اون رو کی ساخته. کار موجودات فضایی بوده یا تمدن های قدیم؟ هدفش از ساختن چی بوده؟ وقتی سوال میشه که شاید یک عارضه ی طبیعی باشه؟ جواب داده میشه که : آخه دارای تکنولوژی خاصیه پس باید ساخته شده باشه ولی همین دانشمندان در برخورد با این همه مخلوقات خداوند که هرکدام دارای پیچیده ترین و ظریف ترین تکنولوژی ها هستند خیلی ساده میگوند این حاصل فرایند اتفاق و حادثه و تکامل اتفاقی است.

راستی یک سوال دیگه. برای این که یک محصولی توسط بشر ساخته بشه هزاران بار آزمون و خطا میشه تا از میان اون همه نمونه های نا موفق یکی شون موفق باشه و درست کار کنه . اما چطوره که همین دانشمندا معتقدند پیچیده ترین تکنولوژی ها در مخلوقات با ظریف ترین ساختار ها اتفاقی به وجود آمده اند؟ اگر این صحیح باشه باید به ازای هر نمونه ی موفق میلیارد ها نمونه ی ناموفق دور و بر خودمون ببینیم.

آیا این که در به وجود آمدن حیات و موجودات زنده و بخصوص انسان هر اتفاقی افتاده به طور تصادفی دقیق و درست بوده و نمونه ی ناموفق که باید میلیارد ها نمونه باشه میشه گفت تقریبا اصلا وجود نداره – النادر کالمعدوم – ( نمونه ای که دارای تکنولوژی نباشه) قابل قبوله ؟ بابا ما خودمون ریاضی خوندیم جبر و احتمال پاس کردیم. احتمال موفقیت یک نمونه با این همه تکنولوژی آن هم به طور تصادفی در حد اپسیلن است.

اصلا مهم نیست که اون شیئ که کف بالتیک پیداشده یک عارضه ی طبیعی هست یا نه مهم اینه که این دانشمندان دارای یک سیاست دوگانه در برخورد با سوژه های مختلف هستند و دلیلی هم برای این دوگانگی ندارند.