کد مطلب: 35619
شنبه ۲ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۰۶:۴۰
مسبب زیاده خوایی های کاخ سفید را بشناسید؛
حاشیه ای بر گنده گویی های سخنگوی کاخ سفید: چه کسی از ملت ایران باید عذرخواهی کند؟
گروه سیاسی خط نیوز؛ « ساعاتی پس از رهبرر معظم انقلاب، ماری هارف، سخنگوی کاخ سفید در مصاحبه‌ای مطبوعاتی گفت: «نمی‌خواهم وارد جزئیات شوم اما امکانات، افراد و اطلاعات در فهرست موارد لازمی است که باید امکان دسترسی به آن فراهم باشد.»
هارف تاکید کرد که: ایالات متحده پیش از این هم به طور روشن اعلام کرده که اگر به تضمین‌های لازم برای دسترسی به ابعاد فعالیت‌های هسته‌ای ایران دست پیدا نکند، توافق نهایی را امضاء نخواهد کرد.»
زیاده گویی های طرف آمریکایی در روزهای پس از انتخابات ریاست جمهوری تمامی ندارد.
آمریکایی ها درست پس از پیروزی دکتر حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری علت پیروزی وی را نتیجه بخش بودن سیاست های تحریمی واشنگتن علیه ملت ایران خواندند و به موازات آن جریانی در داخل کشور با بزرگنمایی نقش تحریمها در بروز مشکلات برای مردم تنها راه چاره ی حل مشکلات را شکستن تحریم ها دانستند.
غرب که از این موضع گیری خرسند بود ادعای خود مبنی بر تاثیرگذاری تحریمها در روند رویکردهای اجتماعی مردم . انتخابشان در ریاست جمهوری را بارها و بارها تکرار کرد و اکنون کار به جایی رسیده که خواهان دستیابی به اطلاعاتی شده که به طور مستقیم با امنیت ملی کشور مرتبط است.
همین دیروز بود که آمریکا دو شرکت سوری و عراقی را در لیست تحریم های خود قرار داد و علت آن را دور زدن تحریمها و فروختن هواپیما به یک شرکت ایرانی خواند.
جالب است که در این مورد تاکید شده است که تحریم های اعمالی ربطی به مسئله ی هسته ای ندارد و مرتبط با حمایت ایران از تروریسم است!
این در حالی است که متاسفانه برخی مسئولین، سیاست گزاران و رسانه های داخلی در دو سال گذشته با توجه بیش از حد به مسئله ی تحریم، غفلت از پتانسیلهای داخلی، صرف وقت برای مباحث حاشیه ای و فوق العاده کم اهمیت مانند حصر فتنه گران و خوانندگی زنان و امثالهم، دوری گزیدن و حتی تخریب نقد و منتقدان و مواردی از این دست منجر به کارآمدی بیشتر تحرین ها بر زندگی مردم شده اند.
از این گذشته ذوق زدگی بیش از حد همین اشخاص و جریانها و رسانه ها از توافق هسته ای لوزان و ژنو به قدری سخیف و مبتذل بود که همین ذوق زدگی منجر به تحریک غرب جهت دریافت امتیازات بیشتر شده است.
این ذوق زدگی های بیجا و ساده لوحانه منجر به این شد که رئیس جمهور آمریکا در مصاحبه با نشریه آتلانتیک به صراحت از این موضوع به عنوان یک ابزار برای توافق نام ببرد: «شما بعد از امضای توافق [اولیه] شاهد واکنش مردم ایران در خیابان‌های تهران بودید. انتظار آنها این است که وضعیت اقتصادی به طور قابل ملاحظه‌ای بهبود پیدا کند. طبقه نخبه جامعه ایران هم هستند که منتظرند کار اقتصادی‌شان را شروع کنند و از زیر فشار بیرون بیایند.»
حال باید پرسید مقصر اینگونه سخنان و امتیاز طلبی ها را چه کسی باید دانست؟
آیا مسئولینی که توافق نیم بند ژنو و توافق روی هوای لوزان را چنان در بوق و کرنا کردند که مسئولین آمریکایی گمان کنند لطف بزرگی در حق ملت ایران کرده اند را نمی توان مسبب بروز این زیاده خواهی ها دانست؟
آیا رسانه هایی که به جای رفتار حرفه ای در قبال توافق هسته ای دست به رفتارهای کودکانه زدند و ذوق زدگی اشباع ناپذیری از خود نشان دادند را نباید به پای میز محاکمه ملت ایران کشاند که چرا با بی تدبیری محض منجر به تجری نظام سلطه علیه ملت ایران شده اند؟
آیا نباید کسانی را تفتیش کرد که به جای باورمندی به توانایی های ملت و تلاش برای اصلاح ساختارهای داخلی و توانمند سازی ظرفیت های درونی ملت بزرگ ایران تمام چشمشان به دستهای جناب کدخدای دزد است تا شاید قفلی از درهای بسته ی مشکلات مردم را با لبخند موذیانه ی خود بگشاید؟
و آیا افرادی که کلید حل مشکلات را حل مسئله ی هسته ای - و به زبان ساده تر قفل کردن چرخهای سانتریفیوژها-می دانستند حاضرند امروز و پس از نقض چندین باره ی عهد توسط طرف غربی از ملت ایران عذرخواهی کنند؟
آیا کسانی که ساده لوحانه مردم را به این امیدوار کردند که با قفل کردن چرخهای هسته ای، چرخهای زندگیشان را خوب و خوش راه می اندازند امروز این شهامت را دارند که از مردم به دلیل آدرس غلطی که داده اند طلب پوزش نمایند و رویه های خویش را اصلاح کنند؟
