کد مطلب: 36342
چهارشنبه ۳ تير ۱۳۹۴ ساعت ۱۰:۲۳
دولتی که درباره اقتصاد مقاومتی خوب شعار می دهد اما ضد آن عمل می کند
مرکز آمار: ارزش ریالی واردات کشور در دولت یازدهم تقریبا ۲ برابر دولت دهم!
طبق گزارش مرکز آمار در دولت یازدهم واردات به کشور ۹۲ درصد افزایش یافته است. مجموع واردات کشور در ۶ سال اخیر ۵۳۱ هزار میلیارد تومان بوده که نیمی از آن در ۲ سال اخیر یعنی در دوره دولت یازدهم انجام گرفته است.
در حالی که دولتمردان تا کنون بارها از لزوم توجه به تولید داخل و محدود شدن سطح واردات کالاها تاکید کرده اند و حتی آقای روحانی در گزارش صد روزه خود در آذر ۹۲ اعلام کرده بود: «در دولت قبل به خاطر واردات از چین، اشتغال ایجاد شد اما برای کارگران چین!» اخیرا آماری که توسط مرکز آمار منتشر شده است از واقعیت تلخ اقتصادی دیگری در دولت یازدهم حکایت میکند.
به گزارش خط نیوز به نقل از رجا، بر اساس گزارش موسوم به ارزش ریالی صادرات و واردات ثبت شده در سالنامه آمار بازرگانی خارجی ایران-ISIC- که توسط مرکز آمار منتشر شده است مجموع واردات کشور در سال‌های ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳ را ۲۶۰.۶ هزار میلیارد تومان اعلام کرده است. این در حالی است که در دولت دهم (۱۳۸۸ تا ۱۳۹۱) مجموع واردات کشور ۲۷۰.۹ هزار میلیارد تومان بوده است.
بر پایه گزارش وطن امروز، ارزش ریالی واردات کشور در دولت یازدهم تقریبا ۲ برابر دولت دهم است؛ به عبارت دیگر در دولت یازدهم واردات به کشور ۹۲ درصد افزایش یافته است. طبق گزارش مرکز آمار، مجموع واردات کشور در ۶ سال اخیر ۵۳۱ هزار میلیارد تومان بوده که نیمی از آن در ۲ سال اخیر یعنی در دوره دولت یازدهم انجام گرفته است.
اما این در حالی است که رییس جمهور پیش از این در مناظرات انتخاباتی با انتقاد از واردات بالا در دولت گذشته عنوان کرده بود:
«عدالت اقتصادی به این معنا است که هر چیزی در جای خودش قرار بگیرد. اولین مساله، تولید است که بتوانیم تولید را در جایگاه خودش قرار بدهیم. در شرایط امروز به جای اینکه تولید داخلی را بیشتر کنیم به واردات روی آورده ایم که این بزرگ ترین بی عدالتی است. عدالت اقتصادی این است که در شرایط فشار دشمن بتوانیم به تولید کمک کنیم، فضا را بهبود ببخشیم و تولید داخلی را بیشتر کنیم و از واردات کم کنیم. شعارهای سیاسی ما با عملکرد اقتصادی ما سازگار نیست. در شعار سیاسی، شعار مقاومت می دهیم اما در عمل در بخش اقتصادی مقاومتی در کار نیست.
در شرایطی که سیاست اقتصادی و سیاسی ما باید منطبق با هم باشند می بینیم که دو رویکرد متفاوت وجود دارد و کاملا جدا از یکدیگر حرکت می کنند. ما در اقتصاد با واردات و دست نیاز به سوی بیرون دراز کردن اعلام نیاز می کنیم اما در سیاست اعلام بی نیازی می کنیم این همه بیکاری در کشور یک شاخص برای بی عدالتی اقتصادی است. حتی شاخص های معروفی هم که وجود دارند، این امر را نشان می دهند. مثلا شاخص ضریب جینی را در نظر بگیریم آخرین اعلام بانک مرکزی نشان می دهد بعد از اجرای هدفمندی یارانه ها دو دهک بالا و دو دهک پایین تا حد زیادی سود برده اند و متنعم شده اند اما شش دهک وسط در فشار اقتصادی قرار گرفته اند.
کارخانه کفش ملی که روزی جزو افتخارات ما در کشورهای همسایه بود، به انبار سایپا و کارخانه پارس الکتریک نیز به لانه کبوترها تبدیل شده است. این نشان می دهد عدالتی بین نیازهای واقعی و عملکرد دولت وجود ندارد.»از سوی دیگر حسن روحانی در آذر ماه سال ۹۳ در گزارش عملکرد ۱۰۰ روزه نیز با تاکید بر لزوم کاهش واردات از سیاست های وارداتی دولت یازدهم سخن به میان آورده بود و اظهار کرده بود:
«شما می‌دانید در سال قبل از ۸۴، واردات کشور حدود ۳۸ میلیارد دلار بود ولی بعد به کجا رسید؟ در سال ۹۰ به ۷۵ میلیارد دلار رسید. می‌بینید وقتی با دنیا در حال مبارزه هستید باید به خودتان و داخل تکیه کنید، با شعار که نمی‌شود مقابله کرد، باید تدبیر کنیم و در برابر زورگویی‌ها بایستیم. اولین راهش این است که به خودمان متکی شویم و واردات را کم کنیم، اینکه مقام معظم رهبری بر اقتصاد مقاومتی بارها و بارها تاکید کردند، به همین دلیل است که کشوری که می‌خواهد بایستد، باید روی پای خودش بایستید، نه اینکه به دیگران بیشتر تکیه کند».هم چنین این آمار نگران کننده درحالی منتشر میشود که تاکنون بارها وبارها شاهد سر دادن شعار پایبندی به اقتصاد مقاومتی و در دستور کار قرار دادن آن برای سیاست گذاری های اقتصادی از جانب دولت یازدهم بوده ایم. این درحالی است که یکی از اصلی ترین کلید واژه های اقتصاد مقاومتی، کنترل و کاهش حجم واردات است اما آنچه که از این آمار استنباط میشود نشان دهنده مشی دوگانه دولت در شعار دادن و عمل کردن است.
در همین راستا پیش از این حسن روحانی در اظهاراتی بر لزوم پایبندی به اقتصاد مقاومتی سخن به میان آورده بود ولی در عمل مشاهده میشود چندان تمایلی به عمل به شعار های خود را ندارد. وی در این باره گفته بود:
«دولت به همه بندهای اقتصاد مقاومتی ملتزم است و اعضای تیم اقتصادی دولت راهی جز اقتصاد مقاومتی سراغ ندارند ، بنابراین حتماً مسیر ترسیم‌شده بر آن مبنا را طی خواهیم کرد که البته اقداماتی نیز در این زمینه‌ها انجام شده که رشد صادرات غیرنفتی از آن جمله است».
اما افزایش حجم واردات در دوسال گذشته حاکی از عدم وجود عزمی جدی در محقق کردن این سیاست ها است. مقوله ای که موجب شده بود پیش از این رهبر انقلاب به دولت توصیه نمایند که «افرادی را مأمور پیگیری و اجرای سیاست‌های كلی اقتصاد مقاومتی كنید كه انگیزه‌های انقلابی و مردمی و اعتقاد لازم و كافی برای اجرای آنها داشته باشند». این دغدغه رهبر معظم انقلاب اسلامی شاید از آن جهت باشد که در تیم اقتصادی دولت روحانی، هستند افرادی که ملکه ذهن آنها برای توسعه کشور، هضم شدن در اقتصاد جهانی است. از نگاه آنها ایران راهی برای رسیدن به توسعه ندارد، جز پذیرش نظم حاکم بر اقتصاد جهانی و دیدن دمِ ناظم آن یعنی آمریکا!
در مجموع به نظر می رسد با توجه به آمار های منتشر شده دولت یازدهم در پشت شعار های حمایت از اقتصاد مقاومتی پنهان شده اما از سوی دیگر و در عمل سیاست های اقتصادی خود را به مذاکرات هسته ای گره زده است و به انتظار نشسته است تا موفقیتی حداقلی در این مذاکرات کسب نماید. چیزی که پیش تر خود را در سخنان معاون اول رئیس جمهور نمایان شد. جهانگیری دراین زمینه در جلسه ستاد هماهنگی روابط اقتصادی خارجی که در ۱۵ اردیبهشت ۹۴ برگزار شده بود گفته بود:
«در صورتی که تحریم ها برداشته شوند، شرکت های خارجی به سمت ایران هجوم خواهند آورد که قطعا شرکت های اروپایی فراوانی نیز در میان آنها وجود خواهند داشت و ایجاب می کند از هم اکنون با توجه به سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی به گونه ای برنامه ریزی کنیم تا ایران به محلی برای واردات کالاهای مصرفی آنها تبدیل نشود بلکه این شرکتها نسبت به سرمایه گذاری و تولید در ایران اقدام کنند.»
