کد مطلب: 21088
پنجشنبه ۲۸ شهريور ۱۳۹۲ ساعت ۱۳:۲۵
نرمش قهرمانانه ضامن استقلال و اقتدار
اشکان بنکدار جهرمی
اتخاذ چنین رویکرد واضحی ازسوی رهبر انقلاب شاید جواب قاطعی باشد به گروههای تندرویی که با تحلیلهای ناصواب به طور مداوم در صدد متهم و منزوی ساختن دلسوزان کشور بوده و هستند.
رهبر انقلاب در دیدار فرماندهان، پیشکسوتان و پرسنل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در رابطه با سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران فرمودند: عرصه دیپلماسی، عرصه لبخند و درخواست مذاکره و مذاکره است اما همه این رفتارها باید در چارچوب چالش اصلی فهم و درک شود. رهبر معظم انقلاب ضمن موافقت با حرکت‌های صحیح و منطقی در سیاستهای خارجی و داخلی افزودند: با مسئله‌ای که سالهای پیش نرمش قهرمانانه خواندم موافقم چرا که این حرکت در مواقعی بسیار خوب و لازم است اما با پایبندی به یک شرط اصلی. ایشان درک ماهیت طرف مقابل و فهم صحیح هدفگذاری او را، شرط اصلی استفاده از تاکتیک نرمش قهرمانانه اعلام کردند.
اتخاذ چنین رویکرد واضحی ازسوی مقام معظم رهبری شاید جواب قاطعی باشد به گروههای تندرویی که با تحلیلهای ناصواب به طور مداوم در صدد متهم و منزوی ساختن دلسوزان کشور بوده و هستند. افرادی که در عین ادعای ولایت پذیری تنها سعی شان پوشاندن جامه ولایت به خواستهای خود، جهت تحمیل بر اکثریت بوده است. نگاهی به گفته‌های یکی دو ماهه اخیر این گروه که تاکتیک جدید دولت در سیاست خارجی را هدف گرفته بود، نشان می‌دهد که چگونه آنان دیپلماسی خارجی دولت یازدهم را عملی ساختن پروژه نوشاندن جام زهر دوم در تاریخ پس از انقلاب می‌دانستند.
پر واضح است که تفاوت انتخابات ریاست جمهوری اخیر با انتخابات پیشین از نوع خود، آن است که این بار تنها نگاه‌ها معطوف به مسائل داخلی منهای ارتباطش با روابط خارجی نبود. مردم این بار به تجربه دریافته بودند که بهبود وضعیت معیشت شان آن چنان با نوع تعامل با دنیای خارج پیوند خورده که به جهت بهبود اقتصاد، راهی جز گزینش نگاهی متفاوت در زمینه ی روابط خارجی ندارند.
اخبار این روزها در زمینه دیپلماسی نامه نگاری و بیانات رهبر معظم انقلاب نشان می‌دهد که داشتن تعامل مثبت با جهان، به ویژه غرب اکنون از موضوعی ضد ارزش به امری ضروری بدل شده است.
نگاهی به گذشته مشخص می‌نماید که پرداختن به مسئله مذاکره با غرب به ویژه آمریکا به عنوان کشوری که یکی از پیچیده ترین روابط را پس از انقلاب با آن داشته ایم نه تنها گوشی شنوا در سیاست حاکم نداشته، بلکه یکی از پرهزینه ترین امور برای اظهار کنندگان آن بوده است. امری که در سوی مخالف، افرادی را شامل می‌شود که نگاهی تندروانه و منبعث از قرائت سختگیرانه مذهبی و انقلابی دارند. این افراد در باورشان ملتی را متصورند که با رابطه ای یک سویه در انقیاد استکبار جهانی گرفتار خواهد آمد و عزت و استقلال خود را از دست خواهد داد.
البته در سوی دیگر، موافقان مذاکره با آمریکا نیز معترفند که مسیر پیش رو، با آن همه نشیب و فرازهای تاریخی، مسیر راحتی نخواهد بود. بدیهی است که گروههای طرفدار اسرائیل در آمریکا به سبب داشتن تفکر مخالفت دائمی و ریشه ای با جمهوری اسلامی از هر گونه کار شکنی دریغ نخواهند کرد ولی یک رابطه مدیریت شده خواهد توانست چنین گروههایی را در موضع ضعف سیاسی قرار دهد به نوعی که این جریانات، دیگر نتوانند با تکیه بر رفتار ماجراجویانه ی برخی عناصر داخلی، افکار عمومی در غرب را با خود همراه کنند.
مورد دیگر این که انتخابات اخیر بیش از ۷۰ درصد واجدین شرایط را به پای صندوقهای رأی آورد و خلق حماسه ای سیاسی را موجب شد. این موضوع، در کنار برنامه‌های رئیس جمهور معتدل، از نوعی همگرایی ملی خبر می‌دهد که در پیامدش، اعتماد به نفس سیاسی در سطح کشور و جهان را باعث می‌شود. بدیهی است که مذاکره در چنین شرایطی نه از سر استیصال بلکه از سر درایت و اعتماد به نفس سیاسی است.
مذاکره ای که نقطه ی شروعش حل و فصل مسائل هسته ای و انتهایش رابطه ای است ضامن منافع طرفین. ایجاد چنین رابطه ای، نه تنها استقلال کشور ما را زایل نمی‌سازد بلکه کام مخالفان و برخی دیگر از کشورهایی که منافع خود را در عزلت ایران می‌بینند، تلخ می‌کند. کشورهایی که با سوء استفاده از انزوای سیاسی کشور در چندسال گذشته به باج خواهی اقتصادی، سیاسی و گاه ارضی می‌پردازند. ممالکی که خود را دوست می‌شمارند ولی تنها به فکر منافع خویش هستند. دولتهایی که بدانها دل بسته ایم ولی آنها فقط به منفعت حاصل از رابطه با ما چشم دوخته اند و گاه با زیرکی و نشان دادن تمایلاتی به غرب، ازما بیش از پیش طلب می‌کنند.این گونه است که تفسیر ما از استقلال گاه باژگونه تعبیر می‌شود.
کلام آخر این که مذاکره و ایجاد رابطه به معنای پذیرش تمام گرایشات طرف مقابل نیست. چه بسا کشورهایی در دنیا هستند که در عین داشتن تمایلاتی متضاد و مخالف، با هم رابطه ای متقابل دارند. تجربه به ما نشان می‌دهد ارتباط با دنیا ضامن استقلال و قدرت است و انزوا طلبی جزگرفتار شدن در دام باج خواهی‌ها و ضعف کشور چیزی را به دنبال نخواهد داشت.
منبع: روزنامه ابتکار
